Zaterdag en zondag vond in Namen het BPC Heads-Up Invitational championship plaats. Ik kondigde het al aan in m’n vorige blogpost, en dankzij een mooie run (en een tweede plaats, dus) begon mijn BPC dus met een goed resultaat. Meteen €5.8k cashen maakt een toernooireeks toch wat leuker.
In m’n eerste match speelde ik tegen Gaston Vermeiren – een online qualifier. Een gezellig wedstrijdje waarin ik relatief makkelijk won. Match 2 was een ander paar mouwen, maar mits een goeie call met TT op 89Axx in een 3bet pot tegen Miguel Use en daarna 7d2d>Kx6d op Kd9d2x leek het er naar uit te zien dat ik mijn gehoopte derde match tegen Davidi Kitai mocht spelen. Davidi wist echter niet te winnen van Rico Pauker, en dat werd dus de derde tegenstander. Een drietal uurtjes smallballen en vooral weinig grote confrontaties later was mijn plaats in de halve finale verzekerd. Zondag terugkomen, dus!
Zondag stond Pieter Aerts op ’t programma. Niet alleen besefte ik op voorhand goed dat zijn technische kennis een stuk beter was dan de mijne, ik had ook een heel duidelijk plan over hoe ik deze match ging aanpakken. Toch speelde ik nog veel te veel potjes uit positie, wat tegen een superieure tegenstander niet zo handig is. Gelukkig wist ik hier en daar toch wat grote potten op te pikken door awkward overbets en postflop random donkbets die ik dan in 3 barrel bluffs omtoverde. Uiteindelijk kwam het gewoon neer op goed runnen. Eerst wist mijn A3 te improven tegen de AQ van Pieter – en daarna wist ik met AhKd tegen AsKq een flush te maken op een 4-diamond board om de match te winnen.
De finale was het absolute tegenovergestelde. Mijn plan was alweer redelijk duidelijk: beetje awkward spelen en me niet laten doen door Jasper van Vlasselaar waarvan ik ook wist dat hij technisch een stuk sterker was. Spijtig genoeg was mijn run of cards in deze match gewoon te matig. Van de vijf of zes premiums/pairs die ik oppikte improvede ik steeds, maar kon ik letterlijk één keer een pot scoopen met QQ nadat ik een 3bet flat en een relatief goeie runout krijg. Voor de rest maak ik vier setjes waarmee ik geen enkele pot win, en maak ik een hoop two pair hands die ofwel niet tot showdown komen ofwel niet goed zijn. Beetje frustrerend dus, aangezien ik toch hoopte iets meer mijn spel te forceren in de latere/hogere blindlevels.
Hoe dan ook: met twee tegenstanders waartegen ik allesbehalve een favoriet was bij de laatste 4 toch een tweede plaats binnenhalen voor net geen €6k is leuk – en met Jasper is er alleszins een meer terechte Heads-up champion gekroond dan ik had kunnen zijn.
Hieronder nog wat sfeerbeelden – hopelijk later in de week nog wat updates over diepe runs in andere BPC toernooien!
